Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Υ.Γ. (ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ)
Υ.Γ.
Όταν ο Χριστός ξαναστρώνεται, φίλτατε, τότε η μούγκα, ...είναι δειλία και προδοσία!..
31 Δεκεμβρίου 2009 3:50 π.μ.
Ο Blogger P. MICHALOPOULOS είπε ακόμα...
Η υπόθεση αυτή εδώ, αγαπητέ ανώνυμε, δεν είναι ένα συνηθισμένο οικογενειακό πρόβλημα, ένα πρόβλημα κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους… Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό…
Ο άνθρωπος αυτός, είχε μια δημόσια δράση: Ήταν από τα νιάτα του (από το 1965) ένα ενεργό μέλος της Εκκλησίας, ήταν διακεκριμένος Κατηχητής…
Δημόσια δε, έκανε γνωστή και την πρόθεση του να παντρευτεί, όταν το αποφάσισε, και ήταν απόλυτα σαφής: ζητούσε χριστιανή σύζυγο… Ως τέτοια δε, του παρουσιάστηκε αυτή η κυρία… Ο άνθρωπος είχε τους ενδοιασμούς του και την απέφευγε, αλλά η κυρία τον κυνηγούσε (τρελά ερωτευμένη όπως δήλωνε), επίμονα, πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι να τον καταφέρει να την παντρευτεί το 1987…
Σιγά – σιγά όμως, όταν τα δυο τους παιδιά μεγάλωσαν και μπήκαν στην εφηβεία, η κυρία που τα επηρέαζε όλη μέρα στο σπίτι (είχε πάρει πρόωρη σύνταξη με 15 χρόνια υπηρεσίας) τα προσκολλούσε δημαγωγικά κοντά της και τα έστρεφε μεθοδικά και συστηματικά εναντίον του πατέρα… Πρόδωσε την υπόσχεση της για μια χριστιανική οικογένεια, που μια τέτοια οικογένεια είχε φτιάξει ο πατέρας μέχρι τότε, και άρχισε να την καταστρέφει… Βλέπετε, ο πατέρας δεν είχε ερείσματα (για να μην πω βύσματα) στην εκκλησία, αλλά αντίθετα είχε και διωγμούς από αυτήν, για το ότι δεν ήταν ποτέ διαπλεκόμενος αλλά αντίθετα έλεγχε και τα κακώς κείμενα…
Η κυρία, όμως, βρήκε στηρίγματα σε φίλες της που ήταν παράδειγμα προς αποφυγή (άθεες, με διαλυμένες οικογένειες, κ.λπ.), και τις έκανε συμβούλους της… Εγκατέλειψε συζυγική κλίνη και τράπεζα και «συζούσε» με τα παιδιά της, στα άλλα δωμάτια του σπιτιού… Έτσι την δασκάλεψαν να γίνει: Λυσιστράτη! Στο σχολείο δε της μικρής (στο Λύκειο) τον γιο έστελνε σαν κηδεμόνα όταν δεν μπορούσε να πάει αυτή… Τον γιο, που ήταν πια και φοιτητής…
Πίστευε η κυρία, ότι η πολεμική της αυτή, στο να τον εκμηδενίσει σαν οικογενειάρχη, δεν θα είχε αντίδραση αφού ο άνθρωπος ήταν του Θεού και θα καθόταν (όπως νόμιζε) να σταυρώνεται (αυτός και οι χριστιανικές του ιδέες, και η υπόληψη του) στα μουγκά…
Ο άνθρωπος όμως, άρχισε να διαμαρτύρεται όταν έφτασαν στο σημείο να του μπλοκάρουν το Ιντερνετ για να μην ακούγεται η δική του, η χριστιανική φωνή, στις επικοινωνίες που είχε… Έπρεπε το ιντερνετ του σπιτιού να χρησιμοποιείται πια μόνο για τα πορνό τους … Τι να κάνει ο άνθρωπος; Έπαιρνε τους δρόμους, για να βρει κάποιο μαγαζί με ιντερνετ για να στείλει κάποιο μέηλ, κάποια επιστολή του με την ιδεολογία του στον Τύπο…
Έφτασαν ακόμα, μετά, στο σημείο να τον χτυπούν κιόλας οι… οικιακοί του! Μια μέρα, δε, μετά από ένα καράτε χτύπημα που δέχτηκε στο αυτί από τον γιο, βγήκε τρομαγμένος από το σπίτι για να ζητήσει βοήθεια στο δρόμο… Αυτό, εξέθεσε την κυρία που για να του κλείσει επιτέλους το στόμα, συνωμότησε με τα παιδιά της και τον έκλεισε με ψευδείς καταγγελίες στο… Δρομοκαϊτειο!
Αλλά ο λόγος του Θεού, δεν δένεται, ούτε και ο άνθρωπος του Θεού μουγγαίνεται…
Εκεί, στο Δρομοκαΐτειο εξέθεσε τα γεγονότα, περιέγραψε το δράμα του (ήταν Πάσχα του 2006) και γρήγορα αφέθηκε ελεύθερος… Και ελεύθερος πλέον, αλλά και με δική του σύνταξη (μετά από μακρά ανεργία, μέσα σε ένα χρόνο)… Συνταξιούχος πλέον, από το 2007. Αυτή η οικονομική του ανεξαρτησία του έδωσε τη δυνατότητα να έχει τα εργαλεία (υπολογιστές, κλπ) για να μπορεί να συνεχίσει το έργο του το χριστιανικό…
Νομίζετε ότι ο διάβολος θα παραιτείτο; Αντίθετα, λύσσαξε περισσότερο… Τώρα στόχος της σπείρας που λεγόταν οικογένεια του, ήταν να καρπωθεί την σύνταξη του, για να τον σπρώξουν ξανά στην εξουθένωση… Είχαν λέει τα πολιτικά μέσα, ήταν λέει κυβέρνηση αυτοί, ενώ ο πατέρας (έτσι του έλεγαν) είναι ένα ανθρωπάκι που το μόνο «βύσμα» του (του έλεγαν) ήταν να πάει στην εκκλησία για να ανάψει ένα κεράκι, ο «κακομοίρης»! Τέτοια και τόση η κακία και η αλαζονεία τους…
Τότε ο άνθρωπος, άρχισε να δημοσιοποιεί το πρόβλημα του μέσα από μια ιστοσελίδα που είχε…
Έτσι, όταν η σπείρα τον οδηγούσε στις αστυνομίες και στις εισαγγελίες με νέες ψευδολογίες εναντίον του, ο άνθρωπος είχε πλέον φωνή… Δεν ήταν το άφωνο (από το σοκ) πρόβατο που ήταν τότε, που (ξαφνικά, απροσδόκητα και χωρίς να φταίει σε τίποτε) τον έκλειναν στο Δρομοκαΐτειο… Τι έκανε; Όταν τον εδίωκαν οι «δικοί» του, πάταγε πλέον ένα κουμπί, αυτό του εκτυπωτή του υπολογιστή του (με τις τελευταίες αναρτήσεις του μπλογκ του), και αμέσως είχαν οι αστυνόμοι και οι εισαγγελείς, μια πλήρη εικόνα των θυτών του, της… φαμίλιας!..
Αυτή η δημοσιότητα, λοιπόν, του έχει δώσει την ελευθερία του μέχρι σήμερα… Μέχρι και τώρα που σας γράφει και το σχόλιο αυτό!..
31 Δεκεμβρίου 2009 5:46 π.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_6897.html
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
P. MICHALOPOULOS είπε... :D :D :D :D :D
Ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τους Εβραίους, τον παγκόσμιο Σιωνισμό και τον...Χίτλερ.
ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:
Τετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2010
Συνέντευξη του Μητροπολίτη Πειραιά, στην πρωινή εκπομπή «κοινωνία ώρα MEGA» (των Δημήτρη Καμπουράκη και Χρήστου Οικονομέα).
4 σχόλια:
stavroula είπε...
E, loipon authn thn sunenteu3h thn eida xtes sto Mega.
Den nomizeis oti se merika shmeia upervalei o Peirews Serafeim?
22 Δεκεμβρίου 2010 11:55 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Δεν ξέρω!
Ίσως λοιπόν ο Σεβασμιότατος να έχει διαφορετική – από εμένα - πληροφόρηση. Ίσως αυτός, να έχει δει... άλλη ταινία, τελικά!.. :-)
23 Δεκεμβρίου 2010 3:40 π.μ.
stavroula είπε...
Nai kataplhktikh tainia tou Chaplin!
Sth sugekrimenh sunenteu3ei omws o Peirews 8a mporouse na dwsei analoga "link", plhrofories gia na mas katatopisei analoga.
"mia pagosmia prooptikh gia thn katastrofh ths oikogeneias..."
Edw fantazomai to e3hs senario:
Pairnoun thlefwno thn k. Elenh (k ka8e k. Elenh) kai ths lene, afou kaneis th nzwh maurh tou k. Panagiwth shkw kai parathse ton en tw mesw ths nuxtos (mazi me ta paidia).
Na kapws etsi...
23 Δεκεμβρίου 2010 6:23 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...
:D :D :D :D :D
23 Δεκεμβρίου 2010 9:07 π.μ.
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Καταλάβατε τώρα κ. Καρδάση μας;
Δεν χαθήκαμε.
Παρακολουθούμε και απλώς περιμένουμε να κατακαθίσει η σκόνη, από την ξαφνική αποχώρηση, που έχει αποδιοργανώσει, ως φαίνεται, κάπως τα πράγματα εκεί στην Ξάνθου.
17 Δεκεμβρίου 2010 11:08 μ.μ.
Άλλοι όμως - όπως φαίνεται κ. Καρδάση μας – άλλοι είναι εκείνοι που «αποδιοργανώθηκαν» στ’ αλήθεια.
Μετά την «ξαφνική αποχώρηση» – μαχαιριά στην καρδιά μου (13/11/2010) εγώ επέζησα τελικά, πάρα της περί του αντίθετου προσδοκίες του τρίου. Και επέζησα, και ήρεμος ήμουν και καλά οργανωμένος.
Ήταν (η «ξαφνική αποχώρηση») Σάββατο 13/12. Το επόμενο Σάββατο λοιπόν το πρωί, με πήρε η κυρία στο κινητό. «Παναγιώτη, η Ελένη είμαι» μου λέει. «Έλα Ελένη μου, τι κάνεις;» της λέω. «Καλά είμαι, εσύ τι κανείς;» μου απαντάει. Μετά από αυτά τα προκαταρτικά, με ρώτησε αν είμαι στο σπίτι για να περάσει να πάρει ένα ηλεκτρικό τρυπάνι χειρός (το «μπλακ & ντέκερ που είχα από τα νιάτα μου) για να το έχει λέει στο νέο της σπίτι για διάφορες εργασίες της εκεί. Της είπα ότι μπορεί να περάσει για να το πάρει, όπως και έγινε. Είχα μάλιστα μαστορέματα εκείνη την ημέρα στο σπίτι και ήταν όλα ανοιχτά... Και εκείνη την στιγμή - όταν ήρθε η κυρία - ξεκουραζόμασταν στη βεράντα μου εγώ με τον κ. Νίκο, τον γείτονα τεχνικό που με βοηθούσε…
Μπήκε λοιπόν από την κυρία είσοδο η κυρία, πήρε το εργαλείο και φεύγοντας είπε… «καλημέρα σας κ. Νίκο»! Και έφυγε, σαν… κυρία!
Επανήλθε όμως πάλι μετά από μια εβδομάδα. Είδε ότι είχα πετάξει στην αυλή όλη τη σαβούρα της, και μου ζητούσε… ένα μαχαιράκι που είχε λέει και καθάριζε κολοκυθάκια, κάτι όμως που εγώ αγνοούσα.
Πέρασε και μερικές μέρες μετά, με ένα καροτσάκι και πήρε κάτι φυτά της από την αυλή.
Μετά από λίγες μέρες πάλι, που τα είχα όλα ανοιχτά ξανά και καθάριζα το σπίτι, βγαίνοντας κάποια στιγμή στην αυλή, από το πλάι, την είδα ξαφνικά μέσα στον κήπο και τρόμαξα! Δεν ξέρω τι έψαχνε πάλι, αλλά της πρότεινα να την κεράσω καφέ και δέχτηκε, και πέρασε μέσα.
Πάνω στον καφέ λοιπόν, μου είπε ότι ο γιος θέλει να κάνει κάτι πρόσθετες σπουδές στα ηλεκτρονικά του, ότι τους απειλεί ότι θα πάει στο εξωτερικό γι αυτό, και ότι αν μείνει εδώ θα πρέπει να πληρώσει σε μια εταιρία που δίνει τέτοιες γνώσεις 12.000 ευρώ! Πάνω στον καφέ λοιπόν η κυρία ζητούσε από μένα να ενισχύσω τον κανακάρη της οικονομικά για την μετεκπαίδευση του αυτή…
Τον κανακάρη της που εργάζεται εδώ δίπλα στο σπίτι μου σε μια πολυεθνική εταιρία πληροφορικής που φτιάνει αμυντικά συστήματα για κράτη, από ότι έχω καταλάβει. Την ρώτησα την κυρία πόσα παίρνει τώρα ο Παύλος, τώρα που λέει ότι διπλασιάστηκε ο μισθός του, αλλά η κυρία δεν μου απάντησε.
Πρόσθεσε όμως, ότι και η κόρη της η Ζωή θέλει χρήματα να της δίνω (αυτή η κόρη που λέει συνέχεια ότι δεν πρέπει να είμαι σίγουρος πως είμαι εγώ ο φυσικός της πατέρας), και η κυρία αποφάσισε ότι πρέπει να την χρηματοδοτώ αυτήν την καλή κόρη, με… 400 ευρώ το μήνα!
Βέβαια, είναι και ένα 15ετές δάνειο που πήραμε (η κυρία στο όνομα της, με εμένα εγγυητή) για τις συμπληρωματικές εργασίες της οικοδομής (τα πρώτα έξοδα ήταν καθαρά δικά μου από την εργασία μου στο αεροδρόμιο) τις δόσεις του οποίου δανείου πληρώναμε από τον οικογενειακό κορβανά όλα αυτά τα χρόνια. Έχουν μείνει λοιπόν 5 χρόνια ακόμα, και η κυρία (πάνω στον καφέ, που λέγαμε) μου ζήτησε να πληρώνω εγώ πια τη δόση των 200 ευρώ. Της πρότεινα να μοιραστούμε το ποσό αφού οι εν δυνάμει κληρονόμοι μου (Παύλος 23 ετών, και Ζωή 19 ετών) είναι και δικά της παιδιά. Εκείνη τότε – η κυρία - έγινε έξαλλη! Δεν το δεχόταν αυτό, διότι λέει έχει περισσότερα έξοδα τώρα, τώρα που πληρώνει και νοίκι! Της απάντησα ήρεμα ότι το σπίτι (τα δυο μπροστινά δωμάτια) είναι άδεια και ότι μπορεί να έρθει να μείνει με την κόρη της (αφού μόνοι τους φύγανε, «ξαφνικά», δεν τους εδίωξα εγώ) και ας μείνει αν θέλει ο γιος στο διαμέρισμα που νοίκιασαν… Ο γιος, που έκανε την επανάσταση να μένει μόνος του, μακριά από τον πατέρα του. Ο γιος, που είναι και οικονομικά ανεξάρτητος πια, και που αυτοί (μάνα και κόρη) έσπευσαν να τον ακολουθήσουν, μαζεύοντας μέσα σε μια νύχτα (12/11 προς 13/11) τα πράγματα τους («η ξαφνική αποχώρηση» που λέει και ο κ. Καρδάσης)!
Η κυρία, δεν δέχτηκε να επιστρέψει, και πρόσθεσε μάλιστα στις απαιτήσεις της (πάνω στον καφέ, που λέγαμε) εκείνη την πάγια, το να τους γράψω δηλαδή την υπερκείμενη ημιτελή κατοικία! Διαφορετικά, με απείλησε, θα την διεκδικήσουν δια της νομικής οδού αφού πια (κατά την άποψη της) είναι ... όλη δική τους, λέει!
Της απάντησα ότι αφού νομίζουν ότι είναι δική τους η οικοδομή (δυο όροφοι στα μπετά), τότε τι μου ζητάνε να πάμε σε συμβολαιογράφο και να τους τη γράψω; Δεν έχουν πάρα να την τελειώσουν και να έρθουν να την κατοικίσουν!
Πάνω σε αυτό, η κυρία πετάχτηκε όρθια, και ήταν σαν το θηρίο το ανήμερο!
Τρόμαξα τότε! Πάγωσε το αίμα μου και κόπηκε η ανάσα μου! Ήμουν και μόνος, και δεν ήξερα πώς θα αντιδράσει. Τελικά, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω να φύγει…
Και τότε ανάπνευσα με ανακούφιση αφού λίγο πριν φοβόμουν μήπως σκεφτεί να χτυπήσει και το κεφάλι της σε κανένα τοίχο (ή κάτι τέτοιο) για να με κατηγορήσει μετά ότι την χτύπησα, αφού έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι «μανούλα» σε κάτι τέτοια κόλπα!
Μετά από αυτό, έσπευσα και άλλαξα κλειδαριά στην πόρτα της εισόδου, και στη συνέχεια ασφάλισα και την αυλόπορτα!
Καταλάβατε τώρα κ. Καρδάση μας;
Καταλάβατε πού αλλού (όταν δεν μαγείρευα) πού αλλού έτρωγα τον χρόνο μου; Όταν δεν ήμουν τον τελευταίο καιρό αρκετά μαζί σας στο Ίντερνετ, τόσο πολύ όσο παλιά;
KYRIA-ELENH
2 ΣΧΟΛΙΑ:
Η stavroula είπε...
Edw isxuei h paroimia gia thn oikogeneia.
Kai thn pita sto piato k ton skulo xortato.
18 Δεκεμβρίου 2010 8:04 μ.μ
Ο P. MICHALOPOULOS είπε...
Ναι, έτσι ακριβώς είναι – όπως τα λες – αγαπητή Σταυρούλα!
Το ίδιο ακριβώς με εσένα διαπίστωσε (έτσι εκφράστηκε), και μια φιλική μου οικογένεια, ένα θρησκευτικό ζευγάρι εδώ στην περιοχή (που το γνωρίζω από τότε που τα παιδιά μου και τα παιδιά τους πήγαιναν μαζί στο ίδιο δημοτικό σχολείο) και που με επισκέφτηκε για μια ώρα (8 με 9, την ώρα που έγραφες αυτό το σχόλιο σου) για να μου ευχηθεί για τις γιορτές και για να μου συμπαρασταθεί.
19 Δεκεμβρίου 2010 2:32 π.μ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
