Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου 2010
Αυτά λοιπόν τα νέα της κυρα-Λένης
Τον άκουσα προηγουμένως (6 η ώρα το πρωί) που επέστρεψε στο σπίτι ο γιος! Σηκώθηκα, βγήκα από το δωμάτιο μου (από την κρεβατοκάμαρα από την οποία έχει χρόνια τώρα αποχωρήσει εκβιαστικά η «κυρία»), και μια και είδα ανοιχτή την πόρτα που οδηγεί από το χωλ στον διάδρομο (από εκεί μπήκε ο γιος για να πάει στο δωμάτιο του, στην πρώην τραπεζαρία), σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στο πρώην σαλόνι (που τώρα είναι και κρεβατοκάμαρα της «κυρίας»), για να δω αν έχει επιστρέψει μαζί του, και, η μαμά, αλλά μπα!..
Κάπου άλλου ξενοκοιμάται σήμερα ξημερώματα Σαββάτου η «κυρία», που λίγο πριν, την Παρασκευή το βράδυ, με έσερνε με εισαγγελική εντολή να απολογηθώ στο αστυνομικό τμήμα του Ελληνικού, στον αστυφύλακα κ. Διάκο!
Θέμα, η γνωστή ιστορία...
Stavroula είπε: Μα είστε φτυστοί.
hey
Κυριακή, 13 Φεβρουάριος 2011, 4:24
Από: Stavroula
Προς: michalopoulos_p
Νομίζω ότι βρήκα τον γιο σου στο facebook.
Pavlos Michalopoulos
(Παύλος Μιχαλόπουλος).
Πώς το κατάλαβα;
Μα είστε φτυστοί.
http://www.facebook.com/bitcoder#!/bitcoder
ΣΧΕΤΙΚΟ:
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ
Θα θυμάσαι Σταυρούλα, πρόσφατα (πριν δυο χρόνια) που ένα «καλόπαιδο» οργανωμένο στην φοιτητική παράταξη του κόμματος αυτού (ΔΑΠ/ΝΔΦΚ) απειλούσε τον χριστιανό πατέρα του ότι έχει «τα μέσα» να τον κλείνει όποτε θέλει σε ίδρυμα… αν δεν υπάκουε στις απαιτήσεις τους (μαζί και η μαμά, μαζί και η αδελφή) να φύγει από το σπίτι του για να αλωνίζουν αυτοί!
«Είμαστε κυβέρνηση εμείς» έλεγε στο καημένο το γεροντάκι, το «καλόπαιδο»! «Εσύ, τι βύσμα έχεις, γερό; Το μόνο σου βύσμα είναι να πας στην αγία Βαρβάρα Αργυρούπολης στην ενορία, και να ανάψεις ένα κεράκι, κακομοίρη»!..
Ανάρτηση από τον P. MICHALOPOULOS στο XAIRETE τη 10 Δεκέμβριος 2008 10:06 μμ
http://xairete.blogspot.com/2008/12/xairete.html
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Η stavroula είπε...
wow...WOW!
E3eli3eis ap oti vlepw.
Isws, mporei na einai kalutera etsi. Aporousame gt den eixe sumvei nwritera. 8a eixate apofugei oloi sas olon auto ton
sunais8hmatiko "polemo".
13 Νοεμβρίου 2010 6:15 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το σχόλιο, αγαπητή εν Χριστώ αδελφή Σταυρούλα. Κατά τη γνώμη μου, «ήρθε το πλήρωμα του χρόνου» που λένε.
Η κυρία, μετά από τις δυο τελευταίες επανωτές προσφυγές της εναντίον μου, δεν είχε άλλη δυνατότητα πάρα την νομική, και, στο μέλλον. Έτσι εξηγείται και η σιωπή της αυτή, τόσες μέρες. Σιωπή, και αποφυγή να με ενοχλήσει, να με στενοχωρήσει. Ίσως νόμιζε ότι θα φοβηθώ και θα πληρώνω τους λογαριασμούς μιας οικογένειας που με βασανίζει (εστί, σαν μαζοχιστής) για να την κρατήσω κοντά μου, για να αποφύγω τον πόλεμο τους.
Αλλά παρόμοια ήταν και η δική μου σιωπή.
Τι να έκανε λοιπόν; Να καθίσει εδώ και να πληρώνει; Να ζητήσει την οικονομική συνδρομή του γιου; Μπα!
Άλλωστε, εκείνη η συνομιλία (η ζωηρή) μεταξύ μητέρας και γιου πριν από ένα μήνα, συνομιλία που άκουσα από το δωμάτιο μου, ήταν αποκαλυπτική. Ο γιος, δεν της είπε μόνο ότι καταθέτει τώρα στην δουλειά του το πτυχίο του με αποτέλεσμα να διπλασιαστεί αμέσως ο μισθός του, αλλά και ότι αμέσως μετά, αφού θα έχει πια την οικονομική αυτή άνεση, θα πάει αλλού να μείνει. Προσπάθησε να τον μεταπείσει η μητέρα του («είσαι εγωιστής», και τέτοια) αλλά εκείνος πάτησε πόδι...
Έτσι, καθώς μαζεύτηκαν όλα αυτά, τις τελευταίες δυο εβδομάδες μητέρα και αδελφή αποφάσισαν να πάνε μαζί του. Το κατάλαβα αυτό, διότι άδειαζε σιγά – σιγά το σπίτι από τις βαλίτσες και τα ρούχα τους, δείγμα ότι είχαν ήδη βρει μέρος για μετεγκατάσταση.
Αγάπη είναι αυτή, βλέπεις!
Πώς «εγκαταλείπει» ο άντρας τη μητέρα και τον πατέρα για να «προσκολληθεί» στη σύζυγο; Έτσι κάπως, εγκαταλείπει μετά και η σύζυγος τον άντρα για να προσκολληθεί στον… γιο! Κάτι που συνέβαινε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα – σήμερα - βγήκε όλο αυτό το πράγμα έξω. Αυτά!
13 Νοεμβρίου 2010 7:10 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/11/blog-post_3405.html
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Το «ρημάδι» της κυρίας Ελένης
Μιλάμε για το σπίτι του Παναγιώτη στο Ελληνικό.
Μια μονοκατοικία παλαιά αλλά αρχοντική, που αγόρασε το 1974, και η οποία είχε χτιστεί πολλά χρόνια πριν.
Μια μονοκατοικία παλατάκι, μέχρι το 2000. Τότε που το παλατάκι αυτό, για χάρη της υπερκείμενης οικοδομής (που έγινε «για τα παιδιά», και με τις οικονομίες του Παναγιώτη, και, με την αποζημίωση από το τέλος της εργασίας του στο αεροδρόμιο) το παλατάκι αυτό λοιπόν, έγινε… γιαπί!
Και σε όλη τη διάρκεια των εργασιών (μπετά δυο ακόμη ορόφων) η οικογένεια μετακόμισε προσωρινά στο διαμέρισμα της Ελένης στο Παγκράτι. Επέστρεψε μετά από πολλούς μήνες, αφού αποχώρησαν πια οι μπετατζήδες. Επέστρεψε αναγκαστικά αφού τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στην περιοχή. Επέστρεψε όμως, σε ένα άθλιο - γιαπί - ισόγειο...
Η μονοκατοικία, είχε σκαφτεί περιμετρικά για να γίνουν τα θεμέλια (πέδιλα – πεδιλοδοκοί) και να στηθούν οι κολόνες της νέας οικοδομής. Είχε ακόμα και εσωτερικά σκαφτεί το σπίτι. Και, μέσα, στο χωλ του σπιτιού υπήρχε ένα χάσμα από ένα μεγάλο πέδιλο – θεμέλιο που είχε φυτευτεί εκεί, η δε οροφή του χωλ, είχε τρυπηθεί κι αυτή για μια εσωτερική κολόνα.
Η κατάσταση άθλια γενικά. Ακόμα και η ύδρευση και η αποχέτευση ήταν ανύπαρκτη. Από πού να αρχίσει κανείς, για να κάνει το γιαπί (το ισόγειο, το πρώην παλατάκι) κατοικήσιμο σπίτι και πάλι! Ήταν περίοδος ανεργίας για τον Παναγιώτη, ο οποίος με προσωπική εργασία προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Μέχρι και μπάζα έπρεπε να καθαρίσει με τα χέρια του! Κατάφερε όμως, και, ύδρευση να συνδέσει, και, νέα αποχέτευση να εγκαταστήσει στο «γιαπί»...
Αυτό το «ρημάδι», αυτό το βαθειά πληγωμένο σπίτι (που θαύμα ήταν που δεν κατέρρευσε κιόλας με όσα οικοδομικά έγιναν μέσα του, γύρω του, και από πάνω του) προσπαθούσε όλα τα υπόλοιπα χρόνια να το συνεφέρει, ο Παναγιώτης, αλλά χωρίς τη βοήθεια της οικογένειας που το θεωρούσε… ξένο σπίτι («πίτα που δεν τρώνε, και που την άφηναν να καεί») αφού δεν τους το έγραφε, αφού δεν τους άφηνε να τον ξεσπιτώσουν τώρα στα γεράματα του!
...Αυτό το ρημάδι της λοιπόν η κυρία Ελένη, δήλωσε χθες ότι ΣΗΜΕΡΑ το εγκαταλείπει! Είχε έρθει ο κύριος Νίκος ο γείτονας να με δει, και σε εκείνον το ανακοινώσε, για να το ακούσω εγώ!
Όσοι έχουν παρακολουθήσει την ιστορία μου αυτή, θα θυμούνται ότι πρόσφατα, η κυρία, με έτρεχε εκβιαστικά σε εισαγγελίες και αστυνομίες για την συκοφάντηση μου, για τον διασυρμό μου. Εγώ όμως ανασκεύασα τα επιχειρήματα της κυρίας μέσα από το μπλόγκ μου στο Ιντερνετ, και επίσης αντέκρουσα και τα κουτσομπολιά της, με σχετικό φυλλάδιο μου προς τους γείτονες...
Πέρασε από τότε ένας μήνας σιωπής από την κυρία.
Δεν καταδέχτηκε να συζητήσει μαζί μου το θέμα της συμμετοχής της (έστω και συμβολικής) στην πληρωμή των λογαριασμών του σπιτιού. Είχε άλλωστε όπως πίστευε, …τον άσσο στο μανίκι: Τις καταγγελίες της με την απειλή να με σέρνει στα δικαστήρια...
Και εκεί που έλεγε ότι είχε οικονομικά προβλήματα (παρά την μεγάλη περιουσία της στο χωριό, παρά τη σύνταξη της, παρά το νοίκι του διαμερίσματος της, παρά τον μισθό του γιου, παρά την έξτρα εργασία της), ξαφνικά χτες, εμφανίστηκε… οικονομικά αεράτη στον κ. Νίκο, αφού δήλωσε ότι βρήκε νέο σπίτι (το οποίο θα το έχει κρυφό λέει), και θα πάει εκεί με τα παιδιά της.
Εγκαταλείπει το σπιτικό, αυτό το «ρημάδι σπιτικό» που έτσι το κατάντησε με την αντικάμαρα που είχε στήσει τα τελευταία χρόνια... Εγκαταλείπει και αυτό το σπίτι, στο οποίο αν και παρέμενε, με είχε ουσιαστικά από τότε εγκαταλείψει. Με την αντικάμαρα στα υπόλοιπα (από την κρεβατοκάμαρα που είχε εγκαταλείψει) δωμάτια του σπιτιού, από όπου με πολεμούσε με σκοπό να με διώξει από το σπίτι μου.
Αυτήν την αντικάμαρα λοιπόν, σήμερα την αδειάζει η κυρία, και μετακομίζει... Φεύγει με τα παιδιά... Φεύγει, αφήνοντας μου - σαν φέσι - φουσκωμένους λογαριασμούς, και κοινή οφειλή προς την εφορία (σήμερα τα βρήκα παραπεταμένα στο κουτί, τα φακελάκια) αξίας 2000 ευρώ σχεδόν!
Φεύγει, προς άγνωστη κατεύθυνση.... Ας πάει στο καλό!
.jpg)
![[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTzy0X8oJ1Wr1ofV62riTA3oh9MbtUvaG_VST0xz5k9C7yFSgKi4mI-n3_bM0DE9B0tSIVxKAxPLlmcmBSWcDFhx1DmK3xeFfLaeueKkMyrOOhkEtYLooZL2XXpcOXEKmwVnnmZhXB22A/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%97%CE%A3.jpg)
