Ψυχή!

Μια πάντα επίκαιρη προσευχή:

Μια τρικυμία, Κύριε, τρομερή ταράζει το μαθητή σου. Ξύπνησε προτού χαθώ. Η εντολή σου αρκεί τα κύματα να πέσουν. Τολμώ ένα ψέλλισμα: Χριστέ, μη με πιέζεις, μη μ’ αφανίσεις με των θλίψεων το φορτίο. Δεν είναι λίγοι, και χειρότεροι από μένα, που τους σπλαχνίστηκες. Μη μ’ επικρίνεις όσο αξίζω. Παρακαλώ σε, αλάφρυνε από το καντάρι το περισσότερο. Το φόρτωμα και μιας μονάχα μέρας ποιος το αντέχει; Σε ποιον να τρέξω να σωθώ από τις πικρες που με βαραίνουν;

(Από την ποίηση του – εκ των Τριών Ιεραρχών – του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου).


Ψυχή!

Φτερούγιζες, πολύ παλιά, στις φυλλωσιές του παραδείσου. Ήλθε ο χειμώνας ο βαρύς της αμαρτίας και του κακού. Σε ξεσπίτωσε. Σ’ έφερε σε τούτη τη ζωή της θλίψης και του τρόμου. Σ’ οποίο κλαρί κι αν πέταξες, παντού σε βρήκε ο πόνος. Άκου! Μη σκιάζεσαι! Έρχεται όπου νάναι η άνοιξη. Σαν το πούλι τ’ αποδημητικό πάλι θέ να γυρίσεις. Σε περιμένει ο τόπος σου. Είν’ η φωλιά από όπου σ’ έβγαλε τ’ αγριοπούλι του κακού. Στην αγκαλιά του Ιησού, εκεί θ’ αποδημήσεις. Μ’ άγιες ψυχές, μαζί, και συ θα τραγουδήσεις ωδή Αγαπητού. Μην αποκάμεις στη ζωή. Μα προπαντός, να μη το λησμονήσεις. Ετοίμαζε τις φτερούγες σου, γιατί θα αποδημήσεις.

(πατήρ Δανιήλ Αεράκης)


Τρίτο και τελευταίο (από την ποίηση του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου):

Άρρωστος, άρρωστος, βαρύ το σώμα μου το νιώθω. Ίσως με εμπαίζουν για το πάθημα κάτι αλαζόνες. Καραδοκούν να δουν ως και θανάσιμα συμπτώματα. Τα γόνατα μου λύθηκαν, δεν με κρατούν τα πόδια. Μπορεί και κάποια πάλη με τον πονηρό. Ευγνωμοσύνη ωστόσο στον κυβερνήτη μου. Καλύτερα το πράγμα έτσι που ήρθε. Όμως συγκράτησέ μου την αρρώστια. Μια λέξη και την συγκρατείς. Σωτήριος είναι ο λόγος σου. Αν όχι, δώσε μου υπομονή για να τα αντέξω όλα. Ο σκόρος τη δουλειά του. Φύλαξε την Εικόνα από τη φθορά. Ακέριο έτσι θα έχεις και το δούλο σου.

(P.G., Τόμ. 37,141)