Έτσι είναι, όπως το λέει ο ύμνος, καλή μας Άννα!
Ο Χριστός, νίκησε τον «Άδη», διέλυσε το Βασίλειο του θανάτου!
…Και στον (μετανοημένο) ληστή είπε ότι αυθημερόν θα ήταν μαζί Του (με τον Χριστό) στον Παράδεισο! Δεν «πέρασε» ο ληστής από τον Άδη!
…Το ίδιο και ο αδελφός σου εφόσον τον κάλεσε ο Θεός
…διότι Εκείνος ξέρει αν έτσι ήταν πρέπον για το συμφέρον του. «Τα καλά και συμφέροντα» για τις ψυχές μας δεν ζητάμε; Ή μήπως όχι;
Άνθρωπος (ψυχή) κοντά στο Θεό, είναι «Μακάριος», ευτυχισμένος τόσο εδώ, όσο στον Ουρανό (ξέχασες το «εκεί ψηλά»;)
Αντίθετα, «Μακαρίτες» - ζωντανοί νεκροί – είμαστε εμείς που αν και έχουμε αθάνατη ψυχή (Πνεύμα, «εικόνα και ομοίωση» του Θεού), ζούμε «σαν άθεοι στον κόσμο» αυτό, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στην αμαρτία και στην ενσυνείδητη αποστασία… Εμάς πρέπει να κλαίει κανείς! Και το κάνουν λέει αυτό οι «φύλακες άγγελοί» μας στον Ουρανό…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου