11/11/2005
Άννα : «Ενός κακού, δοθέντος, μύρια έπονται…»
Παναγιώτης:
Ιακώβου : α΄ 2 - 3
«Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις,
Γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν».
Κάποτε νόμιζα πως τα στρείδια γεννιούνται με τα μαργαριτάρια μέσα τους.
Όμως έμαθα πως αν και εξωτερικά τα στρείδια έχουν σκληρό κέλυφος, μέσα είναι ευαίσθητα και μαλακά.
Κάποιες φορές ένας κόκκος άμμου μπαίνει μέσα, προκαλώντας στο στρείδι δυσφορία και πόνο.
Το στρείδι, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον εισβολέα, παράγει ένα υγρό με το οποίο σκεπάζει αυτό το σκουπιδάκι με απανωτά στρώματα, τα οποία σιγά σιγά σκληραίνουν.
Το τελικό αποτέλεσμα; Ένα πανέμορφο μαργαριτάρι!
Μια διαδικασία που άρχισε με δυσφορία τελείωσε με τη δημιουργία ενός πανέμορφου και πολύτιμου μαργαριταριού.
Έτσι λοιπόν και οι στενοχώριες μας είναι σαν τους κόκκους που μας ενοχλούν στην αρχή, αλλά σιγά - σιγά το αντλούμε το όφελος.
ΘΛΙΨΗ
Η θλίψη φέρνει πάντα μαζί της και ευλογίες.
Μόνο που πρέπει να προσέξει κανείς, για τις διακρίνει. Σβήνει τους φανούς της ζωής μας, για να μας κάνει να υψώσουμε τα μάτια μας προς τον έναστρο ουρανό. Έχει τόσα μυστικά να μας αποκαλύψει η νύχτα, Πρέπει όμως να έρθει το σκοτάδι, για να γίνει φανερό το μεγαλείο του κατάστικτου θόλου.
Όταν οι δυσκολίες υψώνονται σαν βουνά γύρω σου, ύψωσε και συ τα χέρια σου προς τον ουρανό.
Θα δεις ότι έτσι θ’ αρχίσουν να χαμηλώνουν τα βουνά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου