Σε καταλαβαίνω που είσαι συντετριμμένη

Άννα, μη κλαις!

Σε καταλαβαίνω που είσαι συντετριμμένη. Ο «λατρευτός» σου αδελφός όμως δεν χάθηκε, αλλά πέρασε στην αιωνιότητα. Είναι στα χέρια του Θεού! Και δεν πεθαίνουμε, δεν χανόμαστε, διότι η ψυχή μας είναι αθάνατη και ο χρόνος μέχρι τη Δεύτερη Παρουσία του Χριστού, είναι μακρύς μόνο για εμάς που ζούμε στον κόσμο αυτό.

Ο πραγματικός θάνατος είναι μόνον ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό. Τα «λατρευτά» μας πρόσωπα που η ψυχή τους χωρίστηκε από το σώμα τους, ούτε που καταλαβαίνουν θάνατο, αλλά αυτόματα, σαν να κοιμήθηκαν λίγο και ξύπνησαν, φθάνουν στην Ανάσταση των νεκρών για την οποία λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως ότι την προσδοκούμε, για να ζήσουμε την Αιώνια Ζωή.

Όσοι έφυγαν για το ταξίδι της αιωνιότητας πριν από μας, θα μας προλάβουν, όσους ζούμε Εκείνη την Ημέρα, λέει ο απόστολος Παύλος, θα μας προλάβουν στην προϋπάντηση του Χριστού που έρχεται, στο «ουράνιο» ραντεβού, θα μας προλάβουν σωματικά, αναστημένοι!

Άλλωστε η Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη, τελειώνει (με το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη) με τα λόγια γεμάτα λαχτάρα: Αμήν! Ναι! Έλα Κύριε Ιησού!..

Ο λατρευτός σου αδελφός, τον οποίο εύχομαι να τον θυμάσαι πολλά χρόνια και να τον μνημονεύεις στις προσευχές σου, μας πρόλαβε και έφθασε πρωτύτερα από εμάς στον Λατρευτό μας Ιησού.

Είναι επομένως λόγος αυτός για να είσαι συντετριμμένη; Όχι! Λυπημένη ναι, όπως και εγώ λυπάμαι μαζί σου για τον σύντομο αυτό χωρισμό. Ο θάνατος προκαλεί λύπη διότι είναι κάτι το αφύσικο, έξω από το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Το σχέδιο του Θεού, ήταν η αθανασία του ανθρώπου, σχέδιο που προσπάθησε (αλλά δεν το πέτυχε ολοκληρωτικά) να ματαιώσει το φίδι (ο Διάβολος με την εισαγόμενη αμαρτία). Εκεί όμως, στον Παράδεισο, έχουμε και το «πρώτο ευαγγέλιο», την υπόσχεση του Θεού ότι θα έρθει ο Χριστός ο Σωτήρας, του οποίου τη φτέρνα μόνο θα δαγκώσει το φίδι (και εννοούσε την Σταύρωση του Χριστού) ενώ Αυτός, ο Χριστός, θα του σπάσει, λέει, το κεφάλι (και εννοούσε την Ανάσταση του αναμάρτητου Ιησού), προσφέροντας την σωτηρία σε όσους τον πιστεύουν, Αυτόν τον Χριστό.

… Εύχομαι λοιπόν και προσεύχομαι, να έχει αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του αδελφού σου, και να τον έχει κατατάξει στους δίκαιους στην ουράνια Βασιλεία Του. Αν θέλεις δε, πες μου και το όνομά του για να το μνημονεύω και εγώ την κατάλληλη στιγμή κάθε φορά που εκκλησιάζομαι, μαζί με τα ονόματα όλων των δικών μου, φίλων και συγγενών.

«Μη κλαίτε, δεν πέθανε αλλά κοιμάται» ήταν και τα λόγια του Ιησού σε μια παρόμοια περίπτωση, πριν το θαύμα Του να αναστήσει νεκρό… Μην κλαις λοιπόν, αλλά έχε ειρήνη και γαλήνη στην ψυχή σου, διότι ο αδελφός σου απλά κοιμάται…