…Και μας κάνουν να πονούμε και να απελπιζόμαστε!

Αγαπητή Άννα,

Ο Θεόπνευστος ποιητής του 118ου Ψαλμού θλιβόταν πολύ στη ζωή του, όμως δεν έχανε την ελπίδα του. Προχωρούσε γαλήνιος και με θάρρος, διότι έπαιρνε δύναμη, αντλούσε παρηγοριά από το λόγο του Κυρίου Παντοκράτορα. Μελετούσε τακτικά τα ιερά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, την Πεντάτευχο και τους Προφήτες και είχε ως παρηγοριά και στήριγμα του τον λόγο του Θεού στις δυσκολίες του και στις δοκιμασίες του.

Ο ίδιος μας βεβαιώνει ότι προσευχόμενος στο Θεό έλεγε: «Κύριε, με βρήκανε θλίψεις και στενοχώριες και ανάγκες πιεστικές. Οι άγιες εντολές Σου όμως είναι η παντοτινή γλυκιά μελέτη μου, διότι αυτή η σπουδή και η μελέτη με παρηγορεί και με ενισχύει» (Ψαλ. ριη΄).

Δεν παρέλειψε ούτε κάτω από δυσμενείς συνθήκες να μελετάει τον νόμο του Θεού. Διάβαζε την Αγία Γραφή και μάθαινε να υπομένει όλα τα δεινά.

Αυτό το παράδειγμα μας διδάσκει ότι μέσα στις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας, τους πειρασμούς και τις στενοχώριες μας Η ΜΟΝΗ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΠΗΓΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ο Θεόγραφος λόγος Του, που πρέπει να σπουδάζουμε και να μελετάμε τακτικά.

Μας χρειάζεται αυτή η μελέτη της Αγίας Γραφής, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Διότι με αυτή μας μιλάει ο Θεός.

Μελέτη, ιδίως ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ, ΟΤΑΝ ΚΥΜΑΤΑ ΑΓΡΙΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΑΛΥΠΗΤΑ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ Ή ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

Και είναι τα κύματα αυτά, δηλαδή οι θλίψεις και οι δοκιμασίες μας, πολλές φορές μεγάλα, ξαφνικά, απειλητικά…

…Και μας κάνουν να πονούμε και να απελπιζόμαστε!

…Είναι οι θάνατοι προσφιλών (δεν λέμε λατρευτών) μας προσώπων, οι αρρώστιες που ίσως είναι πολυχρόνιες, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αδικίες και οι συκοφαντίες, οι διωγμοί και η αχαριστία των ανθρώπων που ευεργετήσαμε, η εγκατάλειψη από οικείους μας, λυπηρά γεγονότα που μας πικραίνουν – απελπίζουν και μας στενοχωρούν πολύ, και τόσα άλλα δεινά.