Διαβάζω, σήμερα:
[…] …Συγκεκριμένα ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας καταγγέλλουμε τον τρόπο με τον οποίο οδηγούνται οι ασθενείς μετά από εισαγγελική παραγγελία στο εφημερεύον ψυχιατρικό νοσοκομείο ή στα εξωτερικά ιατρεία ενός γενικού νοσοκομείου που εφημερεύει για ψυχιατρικά περιστατικά. Εφόσον πρόκειται για εισαγγελική παραγγελία οδηγείται με συνοδεία αστυνομικών οργάνων. Είναι δηλαδή υποχρεωμένη η αστυνομία να μεταφέρει τον ασθενή προς εξέταση στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί ότι σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αυτή την παρέμβαση την κάνει ομάδα επιστημόνων αποτελούμενη από ψυχίατρο, ψυχολόγο, νοσηλευτή ψυχικής υγείας και κοινωνικό λειτουργό. Σε κάποιες περιπτώσεις ζητείται η παρουσία της αστυνομίας η οποία είναι «διακριτική». Αυτή η πολυκλαδική ομάδα λοιπόν είναι που αξιολογεί την κατάσταση του ασθενή και παρεμβαίνει προκειμένου να διαχειριστεί την κρίση.
Τον ειδικό ρόλο αυτής της συγκεκριμένης πολυκλαδικής ομάδας δυστυχώς στην Ελλάδα τον αναλαμβάνει η αστυνομία χωρίς τη συμβολή κανενός επαγγελματία ψυχικής υγείας, η οποία συλλαμβάνει τον ασθενή και τον οδηγεί με το περιπολικό στο Τ.Ε.Π. Αρκετές φορές βέβαια μεσολαβεί και η πολύωρη παραμονή τους στα κρατητήρια της αστυνομίας. Ο ασθενής έτσι βιώνει τη βία και τον εγκλεισμό πριν ακόμη οδηγηθεί σε κάποια υπηρεσία υγείας που έχει ανάγκη.
Η συγκεκριμένη τακτική φυσικά αρκετές φορές από μόνη της έχει σαν επακόλουθο την επιδείνωση των συμπτωμάτων του ασθενή και την εκδήλωση βίαιης και επιθετικής (ουσιαστικά αμυντικής) συμπεριφοράς τόσο πριν όσο και κατά τη εισαγωγή του στο τμήμα. Η βία και ο εγκλεισμός παράγουν βία. Παράλληλα τον στιγματίζει ως «επικίνδυνο». Στην Ελλάδα λόγω της έλλειψης υπηρεσιών κοινοτικής παρέμβασης το ποσοστό της ακούσιας νοσηλείας ψυχικά ασθενών ξεπερνάει το 55% με 60% των περιπτώσεων που εισάγονται. […]
Για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΥ.ΝΟ.ΨΥ.ΝΟ. – Ε.Σ.Υ. του Νομού Αττικής
Πρόεδρος, Γεώργιος Αβραμίδης Γραμματέας, Ειρήνη Παρή
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Τρίτη, 03 Νοεμβρίου 2009
Βγάζει τρελό τον πατέρα της, γιατί τη συμβουλεύει να κόψει τα ναρκωτικά!
Μια παρόμοια περίπτωση έχω, κι εγώ, υπόψη μου…
Ήταν που λέτε ένας πατέρας που είχε δυο παιδιά: μια κόρη και ένα γιο. Τα μεγάλωνε με χριστιανικές αρχές στις οποίες έδειχνε να συμφωνεί και η σύζυγος του, η οποία για να τον πείσει να την παντρευτεί τον κυνηγούσε 5 χρόνια υποδυόμενη την χριστιανή…
Όταν όμως τα παιδιά μπήκαν στην εφηβεία, άρχισαν οι κακές εξωτερικές επιρροές να χαλάνε τον χαρακτήρα τους… Και να μερικά χαρακτηριστικά περιστατικά:
1. Ο γιος, παραπονιόταν (ενώ πήγαινε γυμνάσιο ακόμα) ότι σε άλλα σπίτια υπήρχαν πιο προοδευτικοί γονείς που ψωνίζουν, λέει, πορνο-ταινίες από το βίντεο-κλαμπ, ενώ ο δικός του πατέρας «λογόκρινε» την τηλεόραση του σπιτιού, αλλάζοντας κανάλι σε ακατάλληλα για τα παιδιά του έργα…
2. Αλλά και η κόρη (5 χρόνια μικρότερη του γιου) άρχισε κάποτε (γυμνασιόπαιδο πια κι αυτή) να μισεί τον πατέρα της όταν αυτός διαμαρτυρόταν για το ότι όταν τα παιδιά του έπαιρναν στο δωμάτιο τους την τηλεόραση (είχαν μια συσκευή) μετά την έβρισκε ρυθμισμένη να πιάνει πειρατικά κανάλια ροζ τηλεφώνων με γυναίκες να αυνανίζονται…
3. Καπάκι στο μίσος, και, η σύζυγος! Η σύζυγος, που υπερασπιζόταν με πάθος την κόρη της (με την οποίαν έμενε πια στο ίδιο δωμάτιο εγκαταλείποντας εκδικητικά τον πατέρα) ισχυριζόμενη ότι τα κανάλια αυτά, …«βγαίνουν μόνα τους»!..
4. Ο γιος, πάλι, έγινε μια μέρα έξω φρενών (στο Λύκειο πια) όταν ο πατέρας του ζήτησε εξηγήσεις όταν έπεσαν από τη τσέπη του μπουφάν του γιου διαφημιστικά έντυπα για… δονητές!..
5. Αργότερα δε, όταν ο γιος αποφοίτησε από το Λύκειο και μαθήτρια Λυκείου ήταν πια η αδελφή του, αυτός, εμφανιζόταν σαν Κηδεμόνας της στο σχολείο. διότι αυτόν ήθελε η κόρη, και όχι τον πατέρα…
6. Δεν ήθελαν τον πατέρα, στο σπίτι του οποίου έμεναν, και που του έριχναν και φάπες και κλωτσιές…
7. Μια μέρα ο γιος, μετά από παρότρυνση της μητέρας χτύπησε με καράτε πίσω από το δεξιό αυτί τον πατέρα, ο οποίος πατέρας τρομαγμένος (μην τον αποτελειώσουν) βγήκε από το σπίτι φωνάζοντας «βοήθεια», πριν σωριαστεί λιπόθυμος σε κάτι μπάζα, εκεί, μπροστά στο κρεοπωλείο απέναντι από το σπίτι… Ο κρεοπώλης μάλιστα τηλεφώνησε στο 166, ενώ κάποιοι άλλοι γείτονες στην άμεση δράση… Το πλήρωμα δε του περιπολικού που κατέφθασε έκανε αυστηρές συστάσεις στο γιο για τη βίαιη αυτή συμπεριφορά του… Ήταν μάλιστα η μέρα που παντρευόταν ο νεαρός γείτονας του διπλανού σπιτιού, και ο τραυματίας πατέρας έγινε οικτρό θέαμα σε τόσο κόσμο με το αυτί του να έχει γίνει (από το καράτε του γιου) σαν μια μεγάλη… μελιτζάνα!!!..
8. Η μητέρα τότε, άρχισε να ανησυχεί για την εικόνα αυτή των παιδιών της που άρχισε πλέον να βγαίνει προς τα έξω… Άρχισε ακόμα να ανησυχεί, και για το ενδεχόμενο να αποκληρώσει ο πατέρας τα παιδιά του…
9. Τότε δημιουργήθηκε η σπείρα! «Ήρθε η ώρα να πάρουμε τα όπλα» δήλωσε η μητέρα!!!.. Τα όπλα τους δε, ήταν (όπως οι ίδιοι καυχιόνταν), και, πολιτικά…
10. Ζήτησαν από τον πατέρα να τους γράψει το σπίτι του, το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που του είχε απομείνει (όλα τα άλλα τους τα είχε δώσει από πολύ πριν) και όταν εκείνος αρνήθηκε, τότε, κατάφεραν να εκδώσουν εισαγγελική εντολή (με χίλια δυο ψέματα) ότι τάχα εκείνος ήταν ο βίαιος και ο παράλογος, έως και επικίνδυνος, στο σπίτι, και να τον κλείσουν στην Αγία Μαρκέλλα, στο Δρομοκαΐτειο!!!..
http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_3808.html
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Πέρασε καιρός από τότε, φτάσαμε στην άνοιξη του 2005, όταν η σύζυγος επέστρεψε σπίτι από μια δουλειά της σε ένα σπίτι όπου τσακώθηκε (έκανε την μπέιμπυ σίτερ, και τη διώξανε).
Γύρισε στο σπίτι (νωρίς το πρωί, αφού πήγε και την απολύσανε) γύρισε λοιπόν νευριασμένη, νευρίασε ακόμα περισσότερο που είδε τον σύζυγο της χαρούμενο και γαλήνιο διότι άκουγε κάτι χριστιανικά τραγούδια, και μετά από λίγη ώρα βλέπει ο μέχρι τότε ειρηνευμένος άνθρωπος, βλέπει να ανοίγει με ορμή η πόρτα του δωματίου του και να μπαίνει μέσα ένας αγριεμένος αστυνομικός τον οποίον είχε φέρει η σύζυγος του (για να εκδικηθεί αυτόν για το περιστατικό που είχε στο σπίτι εκείνο), ένας φουριόζος αστυνομικός λοιπόν, με εισαγγελική εντολή, για να τον πάει στο ψυχιατρείο, διότι η σύζυγος με διάφορα ψέματα είχε καταφέρει να πείσει ότι είναι επικίνδυνος στο σπίτι. Στο σπίτι στο οποίο έτρωγε και από το γιο του ξύλο (το γιο που φοβόταν μήπως τον αποκληρώσει), στο σπίτι που παρά τις πιέσεις και τις απειλές τους δεν υπέκυπτε για να τους το γράψει!..
Ακολούθησε η επί ένα και μισό περίπου μήνα παραμονή του στο ίδρυμα που τον πήγαν (ήταν εκεί και τη Μεγάλη Εβδομάδα, αν λέει κάτι αυτό σαν συμβολισμός), από το οποίο δεν μπορούσαν να του δώσουν εξιτήριο νωρίτερα (τα τεστ ήταν εντάξει) διότι, όπως του έλεγαν οι ψυχολόγοι εκεί, τους έδενε τα χέρια, η εισαγωγή του με εισαγγελική εντολή... Του έδιναν όμως πολύ τακτικά άδειες.
Ειδοποιήθηκε λοιπόν η σύζυγος για το εξιτήριο του η οποία στενοχωρήθηκε πολύ (αλώνιζαν στο μεταξύ στο σπίτι, και είχαν κέρδος από το φαγητό του), στενοχωρήθηκε που θα ήταν και πάλι πλήρως ελεύθερος, και παρά το ότι ο γιατρός που τον είχε «χρεωθεί» την διαβεβαίωνε ότι είναι μια χαρά, εκείνη (ξαφνιασμένη από την σύντομη σχετικά απελευθέρωση του) τον παρακαλούσε να δώσει ένα εξιτήριο που να λέει ότι δεν είναι καλά ώστε να διεκδικήσει με αυτό μια πρόωρη (αναπηρική του) σύνταξη!!!.. Αλλά ο γιατρός δεν της έκανε τη χάρη να παίξει το τρελό αυτό παιχνίδι της.
Σε ένα χρόνο από τότε, η αίτηση του για συνταξιοδότηση (κανονική με 10.000 ένσημα) έγινε δεκτή από το ΙΚΑ το οποίο επίσπευσε τις διαδικασίες μετά από σχετική έκκληση του στην οποία διεκτραγωδούσε το μαρτύριο του: Ξύλο (ψυχικό κυρίως, καθημερινό), και πείνα (την μπουκιά από το στόμα, του έπαιρναν), αλλά και διωγμός αφού του έλεγαν να φύγει από το σπίτι διότι το δωμάτιο του θέλει να το κάνει γραφείο της η κόρη...
Στην αρχή λοιπόν του καλοκαιριού αυτού (2007) άρχισε η συνταξιοδότηση του και τότε η σύζυγος προθυμοποιήθηκε να τον πάρει μαζί της στις διακοπές, της οικογένειας «της», μια που τώρα θα μπορούσε να πληρώνει όλα τα έξοδα.
Είχε ήδη γλυκαθεί από την απλοχεριά του («τι κουβαρντάς που είσαι, άντρα μου», του έλεγε) όταν μέσα σε δυο μήνες ξόδεψε στο σπίτι όλα τα αναδρομικά (πέντε μηνών) που είχε πάρει από το ΙΚΑ. Τα δε χαρτονομίσματα των 50 ευρώ που τους έδινε, τα έπαιρναν σαν στραγάλια. Τους έδωσε χρήματα να πάρουν το καλύτερο ψυγείο, αλλά χρήματα και για κλιματιστικό στα δωμάτια τους για τον επερχόμενο καύσωνα.
Μια μέρα ο γιος, ο Π..., του είπε και μια «καλημέρα», και ο πατέρας, από τη χαρά του, του αγόραζε ό,τι του ζητούσε, όπως μια επίπεδη μεγάλη οθόνη για να βλέπει καλύτερα τις ταινίες που συνέχεια (!!!) κατέβαζε από το Ίντερνετ, αλλά και άλλα πολλά δώρα του έκανε. Τους έβγαζε δε και έξω για τραπέζωμα.
Στην σύζυγο δε, έδωσε χρήματα να πληρώσει όλους τους λογαριασμούς που χρωστούσε, αλλά όπως έμαθε μετά δεν τους εξόφλησε όλους (έκανε «μπάζα»), και σε κάποια φάση, του ζητούσε ξανά και ξανά χρήματα για το λόγο αυτό.
Στο μεταξύ, αυτός ξόδεψε κάποια χρήματα για να ζήσει πιο άνετα, να φάει ένα φαγητό της προκοπής, αλλά και σε γιατρούς (οδοντιάτρους, ορθοπεδικούς, και ρευματολόγους) διότι είχε παραμελήσει πολύ την υγεία του τον τελευταίο καιρό ως «σταυρωμένος» από την ιδία του την οικογένεια.
Αυτό (να έχει και αυτός χρήματα για προσωπικά του έξοδα) δεν άρεσε στη σύζυγο (θυμήθηκε τον παλιό «καλό» εαυτό της, από τότε με το γλαστράκι του βασιλικού) και άρχισε πάλι τις σκηνές, διαμαρτυρόμενη ότι θέλει περισσότερα χρήματα από αυτόν για την οικογένεια «της» με την οποία εξακολουθούσε να... «συζεί» στα άλλα δωμάτια του σπιτιού, μακριά του - χωρισμένη - στην ουσία (αν και δίπλα του, τοπικά).
Της πρότεινε τότε, να πληρώνει τα μισά από τους λογαριασμούς του σπιτιού, (ήδη από την αρχή του καλοκαιριού δεν έτρωγε από το φαγητό της μια και δεν το επιθυμούσε η σύζυγος, και επιβαρυνόταν ο ίδιος να ψωνίζει και να μαγειρεύει), αλλά η σύζυγος μαινόμενη του απάντησε ότι τα θέλει όλα, και ότι θα τον πάει στον εισαγγελέα για να διεκδικήσει όλη τη σύνταξη του, διότι έχει λέει πολλά έξοδα και δεν τις φτάνουν τα δικά της περιουσιακά στοιχεία (το ενοίκιο που εισπράττει, η σύνταξη της, οι μεγάλες εκτάσεις στο νησί της, αυτές που κληρονόμησε, κ.λπ.), διότι στο μεταξύ αγόρασε και αυτοκίνητο στον κανακάρη της ο οποίος είχε δηλώσει ότι χωρίς Ι.Χ. δεν αξίζει να πηγαίνει στη σχολή του, τόσο μακριά που είναι στον... ίδιο νομό!!!..
(Από το εξαφανισμένο ιστολόγιο μου, τα "χαιρετίσματα")
http://oikogeneiakos.blogspot.com/2008/08/blog-post.html
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου